سالها قصه ها را مرور کردم
شور تو همه از برگشت بود
آيا همه قصه همين بود
چشمم به راه است
آيا تو نديدي؟؟؟
آيا آن گلدان شمعداني را
کنار آن پنجره تنهاييم
آيا باز، همه اينها را
نديدي؟؟؟
نديدي که آن ساز دهني
که هر وقت به شوق
گذرت از کوچه هاي تنهاييم
مي نواحت....
ديگر نايي براي نواختن ندارد
آيا همه اينها را نديدي؟؟؟
چقدر چشم به در دوختم
چقدر براي آمدنت
تنها براي ديدنت
براي ديدن آن نگاهت
گرمي دستانت
مهرباني قلبت
چقدر....
چشم در راه بودم
گر نظاره کني گوشه دلم را
نقش تو را کشيده ام
اما تو نديدي و نخواستي که ببيني
گويي ديگر آمدنت دير شده است
يا که تو رفته اي و فقط
خاطر توست که گذري مي کند
بر صفحه اين کهنه دل ما
سرودن هايم را همه اهل شهر شنده اند
و تو بي انکه بشنوي از
سر آن کوچه گذشتي و نشنيدي...
آه... برگشته اي، اما چه دير
شايد هم چه زود....
تو مگير نشانه از من
من آدرس قلب خود را
با آواز آن ساز دهني به تو
خواهم رساند
اميدم اين بود که
همه روزم تو شوي
ولي تو
مرا ديروز خواندي و فراموش شده
اما دل ساده من
به اين آواز خوش است
که محبوب من
باز گرفت سراغي از
دل کوچک عاشق من
بنگر بر ديروزت
که امروز، تو تنها ماندي
و من در ديروز
غرق شدم
[آقا سهراب]
01/01/1389
--------------------------------------------
اي مهربانم.
تصور آن دو کلمه دشوار تر است،
تو مرا دوست داري
و من عاشقانه تو را مي پرستم.
حالا بين فرق اين واژگان
روزگار ما،
بيش از اين دو واژه است
آمدن و مردن با عشق ...
[آقا سهراب]
1388.11.18
روز موعود روز نجواست آیا؟
تقدیر به دم خود غم وصال دارد،
لیک دیدۀ تقدیر غم را بی انجامد،
دلنویسه هایت شور کاش کاش دارد،
انتطار تقدیر به کاش، نی انجامد،
کاش را عزیز دار و
برایش بخوان سرود خواستن هایت را،
بودن هایت را، شدن هایت را
کمالنامه [سالار]
--------------------------------------------
روز موعود روز آزادی تن از
اسارت زمين و زمینيان است
روز رهایی از بند هاي دنیا
کاش که لایق اين رهایی باشیم
از غم چه کسی بهتر
او که در بی کسی هايم
همه همراه و هم نفس ماست
حضورش از صدها هزار
دوستی بهتر، کاش که همنشینش باشی...
کاش برای کاش هایم درمانی بود
اما چاره جز غم و انتظار نیست
من رفتنيم اما دور یا نزدیک
خواستنی ام تنها برای غم
عزیز از دست رفته را دگر
که تواند به راه باز آرد
شدم يک جادوی خفته میان آدميان
تلاش بیهوده از پی عشق دیرينه
آقا سهراب
1388.11.08
--------------------------------------------
شعري سروده نمي شود مگر اينكه شاعري وجود داشته باشد
و اگر شاعر ماهري نباشي تقديرت بد سروده ميشود
پس بياييد فن سرودن را بياموزيم تا بتوانيم تقديري زيبا براي خود رقم بزنيم
[سحر]
--------------------------------------------
شاعر وجود توست
که می سراید، اینگونه ترانه ام را
و شعر
آواز خوش سخن، دل توست
شاعر من، تقدیرم هر چه باشد
با ساز زندگی ام هم سوست
با انتظار وصل و عشق ابدی
دیگر برای آموختن ساز زندگی
براي خواندن و ماندن
برای داشتن و خواستن
برای همه چیز دیر است
انتظار به پايان رسید
و من در انتهای جاده ام
صبر کنید...
صدایی به ضعیفي شنيده مي شود
آری، گویي اوست که مرا صدا میزند
از آن سوي جاده تنهایی
کاش باشد هم نفس تنهائیم
کاش باشد تا ،
تقدير من
در این زندگانی، چیزی جز تنهایی باشد
[آقا سهراب]
1388.11.19
